Suderland

Występowanie na terenach wiejskich - Dokładnie nie wiadomo, nie więcej niż 167791 osób (2,023 %) (2024)
Występowanie na terenach miejskich - Dokładnie nie wiadomo, nie więcej niż 239592 osób (4,782 %) (2024)
Łącznie występowanie na terenach całego kraju - Dokładnie nie wiadomo, nie więcej 407256 osób (3,061 %) (2024)
Największa występowalność - Historyczne Hrabstwo Alactro
Najmniejsza występowalność - Hrabstwo Ellador oraz wschód kraju.
Nie ma dokładnie liczby wypisanych innych wierzeń politeistycznych na terenach kraju. Znajdują się one wśród innych. Spora część innych to inne odłamy Chrześcijaństwa, ale można śmiało założyć, że część tego to również wyznawcy należących do wyznań politeistycznych. Finalnie można zakładać, że nie jest ich więcej niż 50 tysięcy i głównie są na terenach zachodnich kraju.

Data Powstania - Od czasów starożytnych
Liczba wiernych -  2539 osób (2024)
Liczba istot Boskich - Jedna (Monoteizm)
Dogmaty - W judaizmie nie ma dogmatów ustalonych w sposób wiążący, ale wierzący Żydzi uznają 13 zasad wiary, sformułowanych przez Majmonidesa w XII w
Klasyfikacja religii - Religie Abrahamowe
Odniesienie do nieistniejącej rzeczywistości - Judaizm
Miejsca gdzie wiara dominuje - Jassena
Symbole - Gwiazda Dawida - https://i.imgur.com/cB8UfOV.png

Historia Judaizmu w Suderlandzie jest dość ciekawa. Występowała tylko w 2 miejscach. W miastach Jassena i Bradburg. Miała również dwóch aktywnych reprezentantów Krowaja Mleczaja oraz Zdriana Aanberga, z których obaj byli przedstawicielami mniejszości oraz działaczami społecznymi. Obaj byli internowani w czasie zamachu z października 2016 roku. Potem jednak zniknęli z kraju. Według spisów z 2017 i 2018 w Suderlandzie żyło, przynajmniej w tych dwóch miastach prawie 60 tysięcy wyznawców Judaizmu. Ale potem coś się zmieniło. W spisie z 2024 w Jassenie są nadal Żydzi, ale w Bradburgu nie ma żadnego, a było ich tam prawie 50 tysięcy. Nikt nie wie co się z nimi stało.Tym samym, ocalali przedstawiciele Judaizmu znajdują się w Jassenie i jest ich 2539 osób i według wszystkich badań, są tylko tam.

Religia monoteistyczna, pierwsza z grupy abrahamicznej, istniejąca od starożytności. Źródłem objawienia jest dla niej Biblia hebrajska – opisuje ona między innymi kosmogonię polegającą na stworzeniu świata przez Boga. W Biblii i judaizmie Stwórca jest określany tytułami Elohim i Adonai; jego pełne imię jest uznawane za święte, przez co nie zawsze można je wymawiać i jest oznaczane tetragramem, którego polska transkrypcja to JHWH, co bywa rozwijane. Biblia hebrajska opisuje też inne mity i wieczyste przymierze Boga z Izraelitami, czasem utożsamianymi z Hebrajczykami i Żydami. Bóg miał chronić swój lud, zwany wybranym, i pomagać mu w zamian za podporządkowanie się jego nakazom. Początki sięgają czasów II Tysiąclecia przed Chrystusem. Rozwinęła się na Bliskim Wschodzie i do dziś jest z kim kojarzona.

Niemalże każdy wyznawca Judaizmu jest Żydem. Według biblijnych legend monoteizm wśród Semitów wprowadził Abraham, a Mojżesz przekazał ludziom Dekalog i Torę – Pięcioksiąg otwierający Bibli. Żydzi w przeciwieństwie do Chrześcijan nadal czekają na swojego Mesjasza.

W judaizmie nie ma dogmatów ustalonych w sposób wiążący, ale wierzący Żydzi uznają 13 zasad wiary, sformułowanych przez Majmonidesa w XII w. (przyjmując je dosłownie lub reinterpretując).

Według tych zasad Bóg jest stwórcą, jest jeden, bezcielesny, wieczny, jako jedyny może być obiektem kultu, mówił przez proroków, Mojżesz był największym z nich, on otrzymał Torę, która jest niezmienna, Bóg jest wszechwiedzący, odpłaca człowiekowi za jego czyny, nadejdzie Mesjasz, nastąpi zmartwychwstanie. Wspólne dla wszystkich wersji judaizmu jest wyznanie wiary: „Słuchaj, Izraelu, PAN, Bóg nasz, PAN jeden” (Pwt 6,4). Wspólny jest też potencjał antymitologiczny żydowskiej religii, która konsekwentnie odrzuca np. sakralizację sił natury, oswajanie bożków pogańskich czy dramaty z udziałem różnych boskich osób, również wspólne jest odrzucenie magii, choć historyczny judaizm zawierał wiele elementów magicznych, podobnych do tych, które istniały w społeczeństwach, wśród których żyli Żydzi. Tradycja judaizmu nie zawiera wyraźnego obrazu „świata przyszłego”, różne jego wizje są odróżniane od czasów mesjańskich, które mają oznaczać radykalnie lepsze życie na tej ziemi. Nieortodoksyjne kierunki judaizmu kontynuują tęsknotę za epoką mesjańską, ale dopuszczają porzucenie wiary w osobowego Mesjasza.

Występowanie na terenach wiejskich - Brak
Występowanie na terenach miejskich - 2539 osób (<0,01%) (2024)
Łącznie występowanie na terenach całego kraju - 2539 osób (<0,01%) (2024)
Największa występowalność - Miasto Jassena
Najmniejsza występowalność - Reszta kraju
W Suderlandzie aktualnie znajduje się 2539 osób, które wyznają Judaizm. W dawnych dziejach, a na pewno przed 2020 ich liczba wynosiła około 60 tysięcy. Niestety nie wiadomo co się z nimi stało. Nawet w samej Jassenie stanowią mniej niż 1 % populacji.

Data Powstania - Od początków dziejów
Liczba wiernych - Nie wiadomo, na pewno nie więcej niż 407256 osób i nie mniej niż 14396 (2024)
Liczba istot Boskich - Jedna (Monoteizm)
Dogmaty - Zależy od wyznania.
Klasyfikacja religii - Różne wierzenia wywodzące się z religii Abrahamowych i nie tylko.
Odniesienie do nieistniejącej rzeczywistości - Islam,  Sikhizm, Rastafari, Babizm, Bahaizm i pośrednio Buddyzm
Miejsca gdzie wiara dominuje - Jassena
Symbole - To zależy od wyznania

W Suderlandzie wiarą dominującą się jest Chrześcijaństwo, ale są i również inne wyznania monoteistyczne. Poza opisanym Judaizm do takich wierzeń należy Islam, oraz pośrednio Buddyzm. Nie wspominają o innych wierzeniach. Jednakże, żadna z nich nie została szerzej opisana w historii kraju. Można więc zakładać, że wyznawcy innych wierzeń monoteistycznych przybyli do kraju wiele lat temu i zasymilowali się z wyjątkiem zmiany wyznania.

Islam powstał w VI wieku n.e. Podobnie jak Chrześjijaństwo i Judaizm ma swoje korzenia na Bliskim Wschodzie. Aktualnie jest drugą pod względem liczebności wiarą w nieistniejącej rzeczywistości. Dominuje na Bliskim Wschodzie i Afryce Północnej. Wspomnianą wspólną cechą tych trzech wierzeń jest to, że Jerozolima jest uznawane przez nich za Święte Miasto.

Natomiast Buddyzm to inna historia. Powstał w V wieku p.n.e. i nie można go w pełni wpisać do wierzeń monoteistycznych, gdyż istota Boska co prawda istnieje, ale znajduje się gdzieś w tle, na podobieństwo bardziej chrześcijańskich aniołów niż bogów greckich.

Dogmaty zależą od wyznania. W Islamie dogmaty wiary to:
w Jedynego, Niepowtarzalnego, Niezrównanego, Litościwego Boga – Jedynego Stworzyciela, Pana, Utrzymującego i Troszczącego się o Wszechświat (zasada absolutnego monoteizmu);

- w Anioły stworzone przez Niego;
- w Święte Księgi: Tora, Ewangelie, Koran – traktowane jako objawienie tego samego Boga;
- w proroków, dzięki którym Boże Przesłanie zostało przekazane ludzkości;
- w Dzień Sądu Ostatecznego i w osobistą odpowiedzialność każdego człowieka za popełnione czyny;
- w Bożą całkowitą władzę nad przeznaczeniem – dobrym lub złym;
- w życie po śmierci w raju lub piekle.

Natomiast Buddyzm ma już zupełnie inne dogmaty, gdyż są to Cztery Szlachetne Prawdy, które głoszą czym jest prawdziwe cierpienie trzeba poznać; prawdziwej przyczyny cierpienia trzeba się pozbyć; prawdziwy kres cierpienia trzeba osiągnąć; a prawdziwą ścieżkę umysłu trzeba urzeczywistnić.
Jeśli chodzi o podstawowe koncepcje buddyzmu wyróżnić należy negację jakiejkolwiek pierwszej przyczyny i integralnie związaną z nią koncepcję przyczynowości, a także negację niezmiennej wiecznotrwałej „duszy” (koncepcja osoby)